Księżyc świeci, a sny czekają... Babcia Zofia ma dla Ciebie kolejną opowieść! 🌙✨ Miłego czytania tej Bajka na dobranoc.
W małej, przytulnej wiosce Piernikowo, gdzie domy pachniały cynamonem i marcepanem, mieszkała Zosia. Jej rodzina prowadziła piekarnię, która była magiczna.
Codziennie rano, półki uginały się od świeżych bułeczek, chlebów i kolorowych ciasteczek, nawet jeśli poprzedniego dnia wszystko zostało wyprzedane. To była tajemnica Piernikowa, słodka magia, która nasycała serca mieszkańców radością.
Jednak pewnego ranka, Zosia, pomagając mamie w piekarni, zauważyła coś dziwnego. Kosz z maślanymi ciasteczkami, które upiekły razem wieczorem, był prawie pusty! „Mamo, gdzie podziały się ciasteczka?” zapytała z zaskoczeniem. Mama zmarszczyła brwi. „To niemożliwe, Zosiu. Zamknęłam piekarnię na klucz, a ciasteczka były pełne.”
Przez kilka kolejnych dni, tajemnicze zniknięcia ciasteczek powtarzały się. Zosia postanowiła rozwiązać tę zagadkę. Pewnej nocy, udając, że idzie spać, zakradła się z powrotem do piekarni. W świetle księżyca, padającym przez okno, zobaczyła coś niezwykłego.
Maleńki chomik, pulchny i szary, z błyszczącymi, czarnymi oczkami, siedział na półce z ciasteczkami. Ale to nie był zwykły chomik. On… chichotał! Cichutko, wesoło, jakby opowiadał sobie dowcip.
Chomik wziął w łapki malutkie ciasteczko i zaczął je skubać. Zosia wyszła z ukrycia. „Hej?” powiedziała cicho. Chomik podskoczył, ale nie uciekł. Spojrzał na Zosię swoimi śmiesznymi oczkami i… zachichotał jeszcze głośniej.
Zosia nie mogła się powstrzymać, też się uśmiechnęła. Chomik, widząc jej uśmiech, zszedł z półki i podszedł bliżej. Miał na sobie malutką czapeczkę z orzecha laskowego i szalik zrobiony z pajęczej nici!
„Kim jesteś?” wyszeptała Zosia. Chomik nachylił się i wyszeptał jej do ucha, chichocząc: „Jestem Chrupek. Mieszkam w piekarni i pilnuję, żeby magia ciasteczek nigdy nie zniknęła.”
Wyjaśnił, że magia piekarni karmi się radością i chichotem, a on, Chrupek, musi skubać ciasteczka każdej nocy, żeby magia trwała. Nie zjadał ich wszystkich, tylko troszeczkę, żeby pobudzić magię do życia.
Zosia zrozumiała. Chrupek nie był złodziejem ciasteczek, był strażnikiem magii! Następnego dnia, Zosia opowiedziała o wszystkim mamie.
Mama, choć początkowo zaskoczona, uśmiechnęła się szeroko. „Wiedziałam, że w naszej piekarni dzieje się coś magicznego,” powiedziała. Od tamtej pory, Zosia i Chrupek zostali najlepszymi przyjaciółmi.
Zosia zostawiała dla Chrupka specjalne, małe ciasteczka, a Chrupek chichotał radośnie, pilnując, aby magia Piernikowa nigdy nie zniknęła.
A w Piernikowie, każdego ranka, piekarnia pachniała jeszcze piękniej, a ciasteczka smakowały jeszcze słodziej, dzięki tajemnicy chichoczącego chomika i dziewczynki, która zrozumiała magię przyjaźni i małych, magicznych stworzeń.
