Księżyc świeci, a sny czekają... Babcia Zofia ma dla Ciebie kolejną opowieść! 🌙✨ Miłego czytania tej Bajka na dobranoc.
Pani Poduszka była niezwykła. Mieszkała w Obłoczkowie, krainie utkanej z miękkich chmur i snów. Każdej nocy, kiedy dzieci zasypiały, Pani Poduszka ożywała i wyruszała na przygody we śnie. Była milutka, puchata i bardzo, bardzo życzliwa.
Pewnego wieczoru, Pani Poduszka usłyszała cichy szloch. Zobaczyła małą świetlika, Iskierkę, siedzącą na obłoczku i płaczącą rzewnymi łzami.
„Co się stało, Iskierko?” zapytała Pani Poduszka, otulając Iskierkę swoim miękkim rogiem.
„Zgubiłam mój blask,” wyszeptała Iskra. „Nie potrafię już świecić. Jestem tylko ciemną plamką.”
Pani Poduszka bardzo zasmuciła się słowami Iskierki. „Nie martw się, Iskierko, Razem znajdziemy Twój blask! Pójdziemy na poszukiwania!”
Wyruszyły razem przez Obłoczkowo. Spotkały stado obłoczkowych owiec, które pasły się na tęczowych łąkach. „Czy widziałyście blask Iskierki?” zapytała Pani Poduszka.
Owce potrząsnęły wełnianymi główkami. „Nie widziałyśmy blasku, ale słyszałyśmy cichy szmer, jakby wiatr szeptał tajemnice.”
Pani Poduszka i Iskra poszły dalej, aż dotarły do Szepczącego Wiatru. „Wietrze, Wietrze, czy wiesz, gdzie jest blask Iskierki?” zapytała Pani Poduszka.
Wiatr zaszumiał delikatnie: „Blask Iskierki jest w jej sercu. Zapomniała tylko, jak bardzo jest wspaniała.”
Pani Poduszka spojrzała na Iskierkę. „Słyszysz, Iskierko? Twój blask jest w Tobie! Musisz tylko w niego uwierzyć.”
Iskra spojrzała na Panią Poduszkę, niepewnie. „Ale… jak?”
„Przypomnij sobie, co kochasz robić,” powiedziała Pani Poduszka. „Co sprawia, że czujesz się szczęśliwa?”
Iskra pomyślała chwilę. „Lubię tańczyć wśród kwiatów… i śpiewać ciche piosenki w nocy… i patrzeć na gwiazdy…”
W miarę jak Iskra mówiła, mały, ciepły blask zaczął pojawiać się w jej brzuszku.
Stawał się coraz jaśniejszy i jaśniejszy! Aż w końcu Iskra zaświeciła pełnym, pięknym blaskiem, mocniejszym niż kiedykolwiek!
„Mój blask wrócił!” zawołała Iskra, tańcząc radośnie w powietrzu. „Dziękuję Ci, Pani Poduszko!”
„To Ty sama go znalazłaś, Iskierko,” powiedziała Pani Poduszka, uśmiechając się ciepło. „Pamiętaj, Twój blask zawsze jest w Tobie.”
Razem wróciły do domu Iskierki, oświetlając drogę swoim blaskiem. Pani Poduszka wróciła do swojego miejsca w łóżku, gotowa na kolejną noc snów i przygód, wiedząc, że nawet najmniejsza iskierka ma w sobie wielki blask.
A Iskierka? Iskra świeciła jasno całą noc, przypominając sobie, jak bardzo jest wspaniała.
